"ఈ రోజు ప్రత్యేకంగా దేవుడిని ఏం కోరుకున్నావు?'' గుడిలోంచి బయటకు వచ్చాక ఒక పక్కగా వున్న అరుగుమీద కర్చీఫ్ పరుచుకుని కూర్చుంటూ అన్నాడు సుబ్బారావు.
దేదీప్య మనోహరంగా నవ్వింది.
పాలరాతి శిల్పానికి ఆల్చిప్పలు అతికించినట్టున్న ఆమె విశాల నయనాలలో సుబ్బారావుపట్ల ఆరాధన! నిటారుగా వున్న నాసిక, ఎర్రగా నోరూరించే చెర్రీపళ్ళ రంగును పులుముకున్న సన్నని పెదాలు, గుండ్రటి మెడ ... కింద చూపు తిప్పుకోలేనట్లు చేసే ఎత్తయిన, గుండ్రటి అమృత భాండాలు.
అది గుడి కావడంతో సుబ్బారావు చప్పున ఆమె పైనుంచి దృష్టి గాలిగోపురం మీదకు మళ్లించి "ఈరోజు నువ్వు చాలా అందంగా కనిపిస్తున్నావు. ఇంతకీ దేవుడిని ఏం కోరిక కోరావో చెప్పనేలేదు'' అన్నాడు.
"కోరిక ఏమీ కోరలేదు. అయితే దేవుడికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకున్నాను'' అంది.
"దేనికి?'' అనడిగాడు సుబ్బారావు.
"మిమ్మల్ని భర్తగా ప్రసాదించినందుకు'
"అవును ... ఈ ఏడాదిలో ఏనాడూ నా మనసు నొప్పించలేదు. నేను అడిగింది కాదనలేదు. నాకు ఏ విషయంలోనూ కోపం తెప్పించలేదు. నాకు ఇంట్లోనే కాదు, కాలేజీలో కూడా 'కోపం ముక్కు' అనే నిక నేమ్ వుండేది! మా అమ్మ అంటూండేది 'ఆ సత్యభామను మించి మొగుడిని సాధించుకుతింటావ్, నీ అలకలు తీర్చలేక ఆ అమాయకపు ప్రాణి సన్యాసాన్ పుచ్చుకోవడం ఖాయం'' అని.
"మీరు ఏం మంత్రం వేశారో, నా కోపం అంతా ఏమైపోయింది నాకే ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది'' అని సుబ్బారావు బుగ్గమీద చిటికెవేస్తూ అంది దేదీప్య.
"నీకూ కోపం వస్తుందా? నమ్మలేకపోతున్నాను'' ఆమె చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు సుబ్బారావు.
"నేను కూడా నమ్మలేనంతగా నన్ను మార్చిన ఈ మంచి మొగుడిని నాకు ఇచ్చినందుకు ఈ పెళ్ళిరోజున ఆ దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పుకోవాలి కదా!''
"పద ... పద ... సినిమాకి టైం అయింది'' కర్చీఫ్ దులుపుకుంటూ లేచాడు సుబ్బారావు.
అప్పుడే స్నానం పూర్తిచేసి, నీలం పువ్వులున్న నైట్ కాటన్ శారీ కట్టుకుని బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చింది దేదీప్య. రాత్రి పదిదాటింది ... ఏ కాలంలో అయినా పడుకోబోయే ముందు స్నానం చేయడం దేదీప్యకి అలవాటు. మంచంమీద ఆ వైపుకు పడుకుని, టీవీలో ఏదో మ్యూజిక్ ఛానల్ చూస్తున్నాడు సుబ్బారావు.
ఇన్స్ పెక్షన్ పని చూసుకుని ఖమ్మం నుంచి రెండు గంటల క్రితమే వచ్చాడు అతను. "రేపు మన రెండో మ్యారేజ్ డే! నేను అక్కడ, నువ్వు ఇక్కడ ... ఎలా కుదురుతుంది? అందుకే రెండు రోజులు రాత్రిళ్ళు కూడా వర్క్ చేశాను'' అన్నాడు డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర.
దేదీప్య ఏమీ మాట్లాడలేదు.
పెళ్ళయిన ఈ రెండు సంవత్సరాల్లో దేదీప్య ముభావంగా వుండటం ఇదే చూడటం ... సుబ్బారావుకి ఆరాటంగా వుంది.
"నువ్వేదో దాస్తున్నావు!''
"అబ్బ! ఏం లేదన్నాను కదా, త్వరగా భోజనం చేసి వెళ్ళండి'' అరిచినట్లుగా అంది దేదీప్య. మౌనంగా భోజనం ముగించి, బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి టీవీ పెట్టుకుని కూర్చున్నాడు సుబ్బారావు.
దేదీప్య వంటిల్లు సర్దుకుని, అలవాటుగా స్నానం ముగించుకుని వచ్చింది. మెడమీద 'యార్డ్ లీ' పౌడరు ఒంపుకుంటున్నదేదీప్య వైపు క్రీగంట చూశాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య మొహం ఇంకా సీరియస్ గానే వుంది.
మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకుంది. కుడిచేయి తలకింద పెట్టుకుని ఏదో ఆలోచనలో వున్న దేదీప్య, తెల్లని కాటన్ చీరలో పరిమళాలు వెదజల్లుతున్న దేవతలా వుంది.
నాలుగు రోజుల బలవంతపు బ్రహ్మచర్యం పాటించిన సుబ్బారావుకి, దేదీప్యాను తాకకుండా వుండటం ఇక అసంభవం అనిపించింది. అయితే ఎర్రబడివున్న దేదీప్య మొహం చూస్తూంటే ఆమె ఒంటిమీద చేయ్యివేసే ధైర్యం లేదు.
"టీవీ కట్టేయండి'' హఠాత్తుగా అంది దేదీప్య. చేతిలో రిమోట్ తో ఠక్కున టీవీ ఆఫ్ చేశాడు సుబ్బారావు.
"కొంచెం దూరం జరగండి'' గోడవారగా జరిగిపోయాడు సుబ్బారావు.
"మీకో కథ చెప్పాలి ... మధ్యలో ప్రశ్నలు వేయవద్దు'' అంది దేదీప్య.
"అలాగే'' అన్నాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య కథ చెప్పడం మొదలుపెట్టింది.
"భార్య పుట్టింటికి వెళ్ళడంతో హీరో ఒంటరిగా ఇంట్లో కూర్చుని టీవీ చూస్తున్నాడు. టైం రాత్రి ఎనిమిది కావొస్తోంది. టీవీలో ఏదో గేమ్ షో వస్తుంది. సీరియస్ గా చూస్తున్న హీరో కాలింగ్ బెల్ మోగడంతో ఉలిక్కిపడ్డాడు. టీవీ సౌండ్ తగ్గించి వెళ్ళి తలుపు తీశాడు.
గుమ్మంలో ఒక ఇరవైఏళ్ళ అమ్మాయి, మెరుపుతీగలా వుంది. కళ్ళప్పగించి తననే చూస్తున్న హీరోను చూసి, గుమ్మంలో ఆ అమ్మాయి ఇబ్బందిగా కదిలింది.
"లోపలికి రావచ్చా?'' అనడిగింది.
"రండి'' అప్రయత్నంగా పక్కకు తొలగి దారి ఇచ్చాడు హీరో. లోపలికొచ్చి సోఫాలో పొందికగా కూర్చుంది ఆమె. మరో సోఫాలో కూర్చుంటూ టీవీ ఆఫ్ చేశాడు హీరో.
"నేను ఒంటరిదాన్ని ... ఈ మధ్యే నాన్న పోయాడు. బి.ఎ. పాస్ అయ్యాను'' అడగకుండానే తన గురించి చెప్పడం ఆరంభించింది ఆమె. వీథిలో పెద్దగా చప్పుడు చేస్తూ వెళుతోంది వెహికల్. మరుక్షణం దోమలను నిర్మూలించే దట్టమైన తెల్లటిపొగ ఇంట్లోకి రావడం ఆరంభమైంది. మున్సిపాలిటీవాళ్ళు దోమలకోసం ఫాగింగ్ చేస్తున్నట్లున్నారు. పరుగెత్తుకెళ్ళి వీథి తలుపు, కిటికీ తలుపు మూసి వచ్చింది.
"ఏమీ అనుకోకండి నాకు ఆ వాసన పడదు''
'ఓట్స్ ఓకే'' ఆమె కట్టుకున్న ఎల్లో శారీని, ఎత్తయిన గుండెలమీద అందంగా కదులుతున్న ముత్యాలహారాన్ని తదేకంగా చూస్తున్నాడు హీరో.
ఆమె ఒకసారి గొంతు సవరించుకుంది.
"నేను పదిమంది పిల్లలకి ట్యూషన్లు చెప్పుకుని బతుకుతున్నాను. ఐదో క్లాసు వరకూ అన్ని సబ్జక్ట్ లూ చెప్పగలను. ఇంటికి వచ్చి చెప్పమన్నా చెబుతాను''
ఆ మాటలకి పెద్దగా నవ్వేశాడు హీరో.
"మాకింకా పిల్లలు లేరు. మీరు రాంగ్ నెంబర్ కి వచ్చారు'' ఆమె మోహంలో ఆశాభంగం.
"పోనీ మీ కొలీగ్స్ పిల్లలు'' అని మాట పూర్తి చేయకముందే వాంతి వస్తున్నట్లుగా 'వ్యాక్' అంది ఆమె.
హీరో కంగారు పడ్డాడు.
"చెప్పానుగా, ఈ పొగవాసన పడదు. వాష్ బేసిన్ ఎక్కడ?'' సోఫాలోంచి లేచి చుట్టూ చూస్తోందామె. వాష్ బేసిన్ బెడ్ రూమ్ కి వున్న అటాచ్డ్ బాత్ రూమ్ లో వుంది. అదే సంగతి చెప్పి, బెడ్ రూమ్ కేసి వేలుపెట్టి చూపించాడు హీరో. ఆమె బెడ్ రూమ్ లోకి పరిగెత్తింది. మరుక్షణం పెద్ద చప్పుడుతో బాత్ రూమ్ తలుపు మూసుకుంది. హీరో హాల్లోనే పచార్లు చేస్తున్నాడు.
"ఏమండీ ... మిమ్మల్నే'' బాత్ రూమ్ లోంచి అరుస్తోందామె/
"పిలిచారా?'' గుమ్మం దగ్గరనుంచి అడిగాడు హీరో.
"వాష్ బేసిన్ లో నీళ్ళు రాకపోతే ట్యాప్ తిప్పాను. ఇంతకుముందే మీరు షవర్ స్నానం చేసి, ట్యాప్ సరిచేయలేదేమో, షవర్ లోంచి నీళ్ళు పడి పూర్తిగా తడిసిపోయాను. ఏమీ అనుకోక పొడి టవల్ ఇస్తారా ... ప్లీజ్'' చలికి ఆమె స్వరం వణుకుతోంది.
వార్డ్ రోబ్ లోంచి ఓ టవల్ తీసి ఆమె చేతికిచ్చాడు హీరో. ఐదు నిముషాల్లో మళ్ళీ పిలిచింది ఆమె.
"చీర బాగా తడిసిపోయింది. ఆరడానికి టైం పడుతుంది. మీ ఆవిడ చీరగానీ ... నైటీ గానీ ...''
బీరువాలో పైనే వున్న బ్లూకలర్ నైటీ ఆమె చేతికిచ్చాడు. పదినిముషాల్లో ఆ నైటీ వేసుకుని బయటకు వచ్చింది. విడిచిన చీరను, జాకెట్ ను బాల్కనీలో వున్న తాడు మీద ఆరేసింది.
"సారీ మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టాను'' బాల్కనీలోంచి లోపలికి రాబోతూ గడప తగిలి తూలిందామె. చప్పున రెండు చేతులతో ఆమె పడకుండా పట్టుకున్నాడు హీరో. స్నానం కూడా చేసిందేమో ఆమె ఒంటిమీద నుంచి గుప్పుమంటూ మైసూర్ శాండిల్ పరిమళం. ఆమె శరీరం పూలగుత్తిలా వుంది.
ట్రాన్స్ లో వున్నదానిలా మత్తుగా కళ్ళుమూసుకుని వుంది. అప్రయత్నంగా ఆమె మెడ కింద చుంబించాడు.
"ఇదేం పని! దూరం జరగండి'' అప్పుడే స్పృహలోకి వచ్చినదానిలా హీరోని పక్కకు తోసిందామె. హీరో కళ్ళల్లో మోహపు ఎర్రటి జీరలు. అతని శరీరం భగ్గుమంటున్న జ్వాలలా వుంది.
"ప్లీజ్ కాదనకు'' ఆమెను మరింత దగ్గరగా పొడవుకున్నాడు హీరో.
"ప్లీజ్ ... నన్ను వదిలేయండి'' గింజుకుంటోందామె.
"ఎవరికీ తెలియదు ... నన్ను ఆపకు'' ఆమెను రెండు చేతులతో ఎట్టి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు. ఆమె గింజుకొంటున్నకొద్దీ అతనిలో కాంక్ష పెరిగిపోతోంది. కదలటానికి కూడా ఆమెలో శక్తి నశించింది.
అనాదిగా జరుగుతున్నట్లుగానే ఆడది మరోసారి ఓడిపోయింది ... ఒక మగాడి పశుబలం ముందు'' ఊపిరి తీసుకోడానికన్నట్లుగా క్షణం ఆగింది దేదీప్య.
హాల్లో గోడ గడియారం పన్నెండు గంటలు కొట్టింది. సుబ్బారావుకి అయోమయంగా వుంది.
"ఇప్పుడు ఈ కథంతా నాకెందుకు చెప్పావు?''
"నిజంగా మీకు అర్థం కాలేదా?''
"లేదు'' అన్నాడు సుబ్బారావు.
"ఆ కథలో హీరో మీరే కాబట్టి''
"వ్వాట్!?'' షాక్ కొట్టినట్లుగా అదిరిపడ్డాడు సుబ్బారావు.
"నువ్వంటున్నది ఏమిటి?''
"ఇది కథకాదంటున్నాను ... నెలక్రితం మనింట్లో జరిగిన ఒక సంఘటన ఇది. మీరు నానుంచి దాచింది''
"అంతా అబద్దం'' గట్టిగా అరిచాడు సుబ్బారావు.
"అరవకండి. పొద్దున్న సువర్చల మనింటికొచ్చింది''
"సువర్చల ఎవరు?''
"ఇంకా అలా అమాయకపు చక్రవర్తిలా అలా ఫోజులు పెట్టకండి. సువర్చన నాకు అంతా చెప్పింది''
"ఆవిడేదో చెప్పేస్తే, నువ్వు నమ్మేస్తావా?'' ఆవేశపడ్డాడు.
"సువర్చల చెప్పింది విన్నాక నమ్మక తప్పులేదు''
"ఏం చెప్పింది ఆవిడ?''
"నెలక్రితం నేను స్నేహితురాలి పెళ్ళికి వైజాగ్ వెళ్ళినట్లు మీరు చెప్పి వుండకపోతే దానికెలా తెలుస్తుంది? కళ్ళతో చూడకపోతే, బాత్ రూమ్ లో బకెట్లనీ, బెడ్ రూమ్ లో కర్టెన్లనీ, బెడ్ మీద పరచిన దుప్పట్లనీ ఎలా వర్ణిస్తుంది? నన్ను ఇంకా మోసం చేయాలని చూడకండి'' కోపంతో దేదీప్య మొహం ఎర్రబడి, భయం గొలిపేలా వుంది.
"మన ఇంటి విషయాలన్నీ ఆవిడ ఎలా తెలుసుకుందో నాకు తెలియదు. నువ్వు చెప్పిన కథ మన ఇంట్లో జరిగింది కాదు. ఆ కథలోని హీరోని నేను కాను'' కొంచెం విసుగ్గా అన్నాడు సుబ్బారావు.
"నేను నమ్మను ... పొద్దున్న రత్నాచల్ కి నేను మా ఊరు వెళ్ళిపోతున్నాను'' విసురుగా గోడవైపుకు తిరిగిపోయింది.
"ప్లీజ్ నా మాట విను'' మంచం మీద లేచి కూర్చుని దేదీప్య భుజంమీద చేయివేశాడు సుబ్బారావు.
ఆ చేతిని విసిరికొట్టింది దేదీప్య. "నాకు ఇంకేమీ చెప్పొద్దు''
హతాశుడయ్యాడు సుబ్బారావు. పెళ్ళయ్యాక దేదీప్యాను కోపంలో చూడటం ఇదే మొదటిసారి. అదరగొట్టేస్తోంది. అత్తగారు అన్నట్లుగా నిజంగా సత్యభామను మించిపోయిన అలక.
ఈ అలక తీరేదెలా? పెళ్లిరోజు హ్యాపీగా ఎంజాయ్ చేసేదెలా? పెళ్ళిరోజున దేదీప్య అలిగి పుట్టింటికి వెళితే తను తట్టుకోగలడా? ఆ ఊహే భరించలేనట్లుగా బుర్ర విదిలించాడు సుబ్బారావు.
ఈ రాత్రికే దేదీప్య మూడ్ మార్చాలి. అందుకు ఏం చేయాలి? ఆలోచనలో పడ్డాడు. తప్పదు ... ఆ మదనగోపాలుడిని ఆదర్శంగా తీసుకోవాలి. ఆయన చివరలో చేరిన ప్రాంతం నుంచి తను మొదలుపెడతాడు.
మంచంమీద కిందకి జరిగి .... "నేనే నిజమే చెబుతున్నాను. పెళ్ళయి రెండు సంవత్సరాలయినా నామీద నమ్మకం లేదా? నేను ఎలాంటి తప్పూ చేయలేదు. నువ్వు కోపంతో మొహం తిప్పెసుకుంటే నేను తట్టుకోలేను'' తెల్లకలువల్లా మెత్తగా వున్న ఆమె పాదాల్ని సుతిమెత్తగా ఒత్తుతూ అన్నాడు సుబ్బారావు.
దేదీప్య తన పాదాలను చీరకొంగు కిందకు లాక్కునే ప్రయత్నం చేసింది. ఆమె అరిపాదాలను చుంబించాడు సుబ్బారావు. సుబ్బారావు గరుకు మీసాలు ఆమె అరిపాదాల్లో గిలిగింతలు రేపాయి. దేదీప్య ఏదో మత్తు ఆవరిస్తోంది. చివాల్న పక్కకి తిరిగింది. ఆ వైపుకు తిరిగి పడుకుని వున్న దేదీప్య నడుము భాగంలో జాకెట్ కీ, చీరకీ మధ్యవున్న భాగాన్ని తడుముతున్నాడు సుబ్బారావు.
"నదులన్నీ కొండల్లోంచి పుడితే ఈ నదేమిటి కొండలవైపు ప్రవహిస్తోంది?'' నడుము మధ్యలోని లోతైన భాగంలో సుబ్బారావు వెళ్ళు పైనుంచి కిందవైపుకి సుతారంగా కదులుతున్నాయి.
తన్మయత్వాన్ని పళ్ళబిగువున ఆపుకుంది దేదీప్య. లైటు వెలుగులో దేదీప్య నడుము మీది ఒంపు పనసతోన నోరూరిస్తోంది.
"ఏమిటీ నా మీద కేస్ వేస్తావా?'' నిన్ను ఇంకా మీతకపోవడం అన్యాయమా? ఆ ముదతల్ని ముద్దు చేస్తూ లాలించాడు సుబ్బారావు/ దేదీప్యలో ఏదో తెలియని పులకింత.
పమిట చాటునుంచి ... సీత్రూ కర్టెన్ వెనుక గులాబీ మొగ్గలా మెరుస్తున్న నాభి ... పళ్ళెంలో పోసిన పంచదారపాకం మధ్యలో ఏర్పడిన సుడిలా.
"నిన్నేమీ తక్కువ చేయనులే'' పమిట కిందకు లాగేసి ఆ ప్రాంతాన్ని అరచేతితో నిమిరి, పెదవులకు పని కల్పించాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య ఒంట్లో సునామీ ప్రకంపనలు.
బలవంతంగా ఆమెను ఈ వైపుకు తిప్పాడు సుబ్బారావు. ఇప్పుడు దేదీప్య వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. అయితే మూసిన కళ్ళు మాత్రం తెరవలేదు. 'మాతో సవాల్ చేయగలరా?' అన్నట్లు గర్వంగా తలెత్తుకుని ఇంటిపైకప్పు కేసి చూస్తున్నాయి ఎద ఎత్తులు.
"మిమ్మల్ని ఎంత అపురూపంగా చూసుకుంటాను. మేడమ్ గారిని అలకమానమని నా తరపున మీరైనా రికమెండ్ చేయవచ్చు కదా ... నేను నిర్ధోషిని ... నన్ను నమ్మండి ... ప్రామిస్'' ప్రమాణం చేస్తున్నట్లుగా రెండు అరచేతుల్ని బోర్లించినట్లుగా యవ్వనగిరుల మీద వేశాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య ఒంట్లోని నరనరం జివ్వుమంది.
"నన్ను చూడాలని లేదా'' పెదవులతో మూసుకుని వున్న ఆమె నయనాలను పలకరించాడు సుబ్బారావు.
"అంత పాపం నేనేం చేశాను?''
"ఎంత బతిమిలాడినా ఇలా మూసే వుంచితే, వీటిని ఇక తెల్లవారేదాకా విప్పనీయను. మూసుకుని వున్న ఆమె ఎర్రని పెదాలను, ఆమెనుంచి జవాబు ఆశించకుండా తన పెదాలతో చప్పున మూసేసాడు సుబ్బారావు. నాలుకలు రెండూమౌనభాషలో ఊసులాడుకుంటున్నాయి. సుబ్బారావు వెచ్చటి ఊపిరికి ఆమె గులాబీ చెక్కిళ్ళు మరింత అరుణిమను పులుముకున్నాయి.
ఇక ఏమాత్రం ఆగేది లేదన్నట్లుగా అతన్ని పూర్తిగా తన మీదకు లాక్కుంది దేదీప్య.
'నాకు దారేది?' అన్నట్లుగా వారిద్దరి మధ్యా తచ్చాడుతోంది కిటికీలోంచి నైట్ క్వీన్ పరిమళాన్ని మోసుకువస్తున్న చల్లగాలి. దేదీప్య కరుణించడంతో సుబ్బారావు కొత్త ఉత్సాహంతో చెలరేగిపోతున్నాడు. తన సహకారంతో అతని ఉత్సాహాన్ని రెట్టింపు చేస్తోంది దేదీప్య. తన గుండెలమీదున్న సుబ్బారావు మొహాన్ని రెండు చేతులతో పైకెత్తి, తృప్తిగా అతని నుదురు చుంబించి, మత్తుగా, మనోహరంగా నవ్వింది దేదీప్య. ఆమె మూడ్ బాగుపదిందని గుర్తించిన సుబ్బారావు క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా ... "ప్రామిస్ దేదీప్యా ... నిజంగా ఆ సువర్చల ఎవరో నాకు తెలియదు'' అన్నాడు ఆమె నెత్తిమీద చేయి వేస్తూ.
"పోనీలెండి'' అతని గొంతులోని నిజాయితీ దేదీప్యలోని ఆనందం రెట్టింపు చేసింది.
"నేను మిమ్మల్ని నమ్ముతున్నాను''
"థాంక్స్ ... దేదీప్యా'' పట్టలేని సంతోషంతో గట్టిగా దేదీప్య బుగ్గలు చుంబించాడు సుబ్బారావు.
"మెనీ హ్యాపీ రిటర్న్స్ ఆఫ్ ద డే ... ఇది మన రెండో పెళ్ళిరోజు'' హాల్లో గడియారం రెండుగంటలు కొట్టడం విని, ప్రేమగా సుబ్బారావు నుదురును మరోసారి చుబించింది దేదీప్య.
"సేమ్ టు యు ... మ్యారేజ్ డే టైంలో నీ అలక చూసి హడలిపోయాననుకో ... ఎంత భయపడ్డానో తెలుసా?'' చిన్నపిల్లాడిలా అన్నాడు సుబ్బారావు.
'నా చలిమిడిముద్ద మొగుడా ... ఇక నెలలో రెండు మూడుసార్లు ఏదో ఒక వంకన ఇలా అలుగుతూనే వుంటాను. నువ్వు ఈ రోజులాగే వెరైటీగా నా అలక తీరుస్తూవుండాలి. అలిగిన వేళనే శృంగారం అమితానందం ఇస్తుందని కథల్లో చదివాను. అనుభవించింది లేదు, నువ్వు ప్రతిదానికీ తల ఊపుతావు, అస్సలు కోపం తెప్పించవు. ఇక నాకు అలిగే ఛాన్సు ఏది? కొత్తదనం లేకుండా రోజూ ఒకలాగే సుఖపడటం కూడా కొంతకాలానికి కష్టం అనిపిస్తుందట.
అందుకే సువర్చల పేరు మీద కట్టుకథ అల్లి, లేనికోపం తెచ్చుకుని అలక నటించాను. నేను ఊహించుకున్న దానికంటే కూడా ఎంతో థ్రిల్లింగ్ గా నా అలక తీర్చి, మగధీరుడివి అయ్యావు అయ్యావు నా దృష్టిలో.
'నీ మంచితనం వల్ల మనమధ్య ప్రణయ కలహాలు వుండకపోవచ్చుగానీ నేను సృష్టించే కలహానంతర ప్రణయాలు తప్పవు. అర్థమైందా' సుబ్బారావు ఉంగరాల జుట్టును సవరిస్తూ అలా మనసులో వున్నదంతా చెప్పాలనుకుంది దేదీప్య. కానీ ఏమీ చెప్పలేదు.
సుబ్బారావుకి నిద్రవచ్చే వరకూ అతని జుట్టుని అలా ప్రేమగా సవరిస్తూనే వున్నాయి దేదీప్య చేతులు.
దేదీప్య మనోహరంగా నవ్వింది.
పాలరాతి శిల్పానికి ఆల్చిప్పలు అతికించినట్టున్న ఆమె విశాల నయనాలలో సుబ్బారావుపట్ల ఆరాధన! నిటారుగా వున్న నాసిక, ఎర్రగా నోరూరించే చెర్రీపళ్ళ రంగును పులుముకున్న సన్నని పెదాలు, గుండ్రటి మెడ ... కింద చూపు తిప్పుకోలేనట్లు చేసే ఎత్తయిన, గుండ్రటి అమృత భాండాలు.
అది గుడి కావడంతో సుబ్బారావు చప్పున ఆమె పైనుంచి దృష్టి గాలిగోపురం మీదకు మళ్లించి "ఈరోజు నువ్వు చాలా అందంగా కనిపిస్తున్నావు. ఇంతకీ దేవుడిని ఏం కోరిక కోరావో చెప్పనేలేదు'' అన్నాడు.
"కోరిక ఏమీ కోరలేదు. అయితే దేవుడికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకున్నాను'' అంది.
"దేనికి?'' అనడిగాడు సుబ్బారావు.
"మిమ్మల్ని భర్తగా ప్రసాదించినందుకు'
"అవును ... ఈ ఏడాదిలో ఏనాడూ నా మనసు నొప్పించలేదు. నేను అడిగింది కాదనలేదు. నాకు ఏ విషయంలోనూ కోపం తెప్పించలేదు. నాకు ఇంట్లోనే కాదు, కాలేజీలో కూడా 'కోపం ముక్కు' అనే నిక నేమ్ వుండేది! మా అమ్మ అంటూండేది 'ఆ సత్యభామను మించి మొగుడిని సాధించుకుతింటావ్, నీ అలకలు తీర్చలేక ఆ అమాయకపు ప్రాణి సన్యాసాన్ పుచ్చుకోవడం ఖాయం'' అని.
"మీరు ఏం మంత్రం వేశారో, నా కోపం అంతా ఏమైపోయింది నాకే ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది'' అని సుబ్బారావు బుగ్గమీద చిటికెవేస్తూ అంది దేదీప్య.
"నీకూ కోపం వస్తుందా? నమ్మలేకపోతున్నాను'' ఆమె చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు సుబ్బారావు.
"నేను కూడా నమ్మలేనంతగా నన్ను మార్చిన ఈ మంచి మొగుడిని నాకు ఇచ్చినందుకు ఈ పెళ్ళిరోజున ఆ దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పుకోవాలి కదా!''
"పద ... పద ... సినిమాకి టైం అయింది'' కర్చీఫ్ దులుపుకుంటూ లేచాడు సుబ్బారావు.
అప్పుడే స్నానం పూర్తిచేసి, నీలం పువ్వులున్న నైట్ కాటన్ శారీ కట్టుకుని బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చింది దేదీప్య. రాత్రి పదిదాటింది ... ఏ కాలంలో అయినా పడుకోబోయే ముందు స్నానం చేయడం దేదీప్యకి అలవాటు. మంచంమీద ఆ వైపుకు పడుకుని, టీవీలో ఏదో మ్యూజిక్ ఛానల్ చూస్తున్నాడు సుబ్బారావు.
ఇన్స్ పెక్షన్ పని చూసుకుని ఖమ్మం నుంచి రెండు గంటల క్రితమే వచ్చాడు అతను. "రేపు మన రెండో మ్యారేజ్ డే! నేను అక్కడ, నువ్వు ఇక్కడ ... ఎలా కుదురుతుంది? అందుకే రెండు రోజులు రాత్రిళ్ళు కూడా వర్క్ చేశాను'' అన్నాడు డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర.
దేదీప్య ఏమీ మాట్లాడలేదు.
పెళ్ళయిన ఈ రెండు సంవత్సరాల్లో దేదీప్య ముభావంగా వుండటం ఇదే చూడటం ... సుబ్బారావుకి ఆరాటంగా వుంది.
"నువ్వేదో దాస్తున్నావు!''
"అబ్బ! ఏం లేదన్నాను కదా, త్వరగా భోజనం చేసి వెళ్ళండి'' అరిచినట్లుగా అంది దేదీప్య. మౌనంగా భోజనం ముగించి, బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి టీవీ పెట్టుకుని కూర్చున్నాడు సుబ్బారావు.
దేదీప్య వంటిల్లు సర్దుకుని, అలవాటుగా స్నానం ముగించుకుని వచ్చింది. మెడమీద 'యార్డ్ లీ' పౌడరు ఒంపుకుంటున్నదేదీప్య వైపు క్రీగంట చూశాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య మొహం ఇంకా సీరియస్ గానే వుంది.
మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకుంది. కుడిచేయి తలకింద పెట్టుకుని ఏదో ఆలోచనలో వున్న దేదీప్య, తెల్లని కాటన్ చీరలో పరిమళాలు వెదజల్లుతున్న దేవతలా వుంది.
నాలుగు రోజుల బలవంతపు బ్రహ్మచర్యం పాటించిన సుబ్బారావుకి, దేదీప్యాను తాకకుండా వుండటం ఇక అసంభవం అనిపించింది. అయితే ఎర్రబడివున్న దేదీప్య మొహం చూస్తూంటే ఆమె ఒంటిమీద చేయ్యివేసే ధైర్యం లేదు.
"టీవీ కట్టేయండి'' హఠాత్తుగా అంది దేదీప్య. చేతిలో రిమోట్ తో ఠక్కున టీవీ ఆఫ్ చేశాడు సుబ్బారావు.
"కొంచెం దూరం జరగండి'' గోడవారగా జరిగిపోయాడు సుబ్బారావు.
"మీకో కథ చెప్పాలి ... మధ్యలో ప్రశ్నలు వేయవద్దు'' అంది దేదీప్య.
"అలాగే'' అన్నాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య కథ చెప్పడం మొదలుపెట్టింది.
"భార్య పుట్టింటికి వెళ్ళడంతో హీరో ఒంటరిగా ఇంట్లో కూర్చుని టీవీ చూస్తున్నాడు. టైం రాత్రి ఎనిమిది కావొస్తోంది. టీవీలో ఏదో గేమ్ షో వస్తుంది. సీరియస్ గా చూస్తున్న హీరో కాలింగ్ బెల్ మోగడంతో ఉలిక్కిపడ్డాడు. టీవీ సౌండ్ తగ్గించి వెళ్ళి తలుపు తీశాడు.
గుమ్మంలో ఒక ఇరవైఏళ్ళ అమ్మాయి, మెరుపుతీగలా వుంది. కళ్ళప్పగించి తననే చూస్తున్న హీరోను చూసి, గుమ్మంలో ఆ అమ్మాయి ఇబ్బందిగా కదిలింది.
"లోపలికి రావచ్చా?'' అనడిగింది.
"రండి'' అప్రయత్నంగా పక్కకు తొలగి దారి ఇచ్చాడు హీరో. లోపలికొచ్చి సోఫాలో పొందికగా కూర్చుంది ఆమె. మరో సోఫాలో కూర్చుంటూ టీవీ ఆఫ్ చేశాడు హీరో.
"నేను ఒంటరిదాన్ని ... ఈ మధ్యే నాన్న పోయాడు. బి.ఎ. పాస్ అయ్యాను'' అడగకుండానే తన గురించి చెప్పడం ఆరంభించింది ఆమె. వీథిలో పెద్దగా చప్పుడు చేస్తూ వెళుతోంది వెహికల్. మరుక్షణం దోమలను నిర్మూలించే దట్టమైన తెల్లటిపొగ ఇంట్లోకి రావడం ఆరంభమైంది. మున్సిపాలిటీవాళ్ళు దోమలకోసం ఫాగింగ్ చేస్తున్నట్లున్నారు. పరుగెత్తుకెళ్ళి వీథి తలుపు, కిటికీ తలుపు మూసి వచ్చింది.
"ఏమీ అనుకోకండి నాకు ఆ వాసన పడదు''
'ఓట్స్ ఓకే'' ఆమె కట్టుకున్న ఎల్లో శారీని, ఎత్తయిన గుండెలమీద అందంగా కదులుతున్న ముత్యాలహారాన్ని తదేకంగా చూస్తున్నాడు హీరో.
ఆమె ఒకసారి గొంతు సవరించుకుంది.
"నేను పదిమంది పిల్లలకి ట్యూషన్లు చెప్పుకుని బతుకుతున్నాను. ఐదో క్లాసు వరకూ అన్ని సబ్జక్ట్ లూ చెప్పగలను. ఇంటికి వచ్చి చెప్పమన్నా చెబుతాను''
ఆ మాటలకి పెద్దగా నవ్వేశాడు హీరో.
"మాకింకా పిల్లలు లేరు. మీరు రాంగ్ నెంబర్ కి వచ్చారు'' ఆమె మోహంలో ఆశాభంగం.
"పోనీ మీ కొలీగ్స్ పిల్లలు'' అని మాట పూర్తి చేయకముందే వాంతి వస్తున్నట్లుగా 'వ్యాక్' అంది ఆమె.
హీరో కంగారు పడ్డాడు.
"చెప్పానుగా, ఈ పొగవాసన పడదు. వాష్ బేసిన్ ఎక్కడ?'' సోఫాలోంచి లేచి చుట్టూ చూస్తోందామె. వాష్ బేసిన్ బెడ్ రూమ్ కి వున్న అటాచ్డ్ బాత్ రూమ్ లో వుంది. అదే సంగతి చెప్పి, బెడ్ రూమ్ కేసి వేలుపెట్టి చూపించాడు హీరో. ఆమె బెడ్ రూమ్ లోకి పరిగెత్తింది. మరుక్షణం పెద్ద చప్పుడుతో బాత్ రూమ్ తలుపు మూసుకుంది. హీరో హాల్లోనే పచార్లు చేస్తున్నాడు.
"ఏమండీ ... మిమ్మల్నే'' బాత్ రూమ్ లోంచి అరుస్తోందామె/
"పిలిచారా?'' గుమ్మం దగ్గరనుంచి అడిగాడు హీరో.
"వాష్ బేసిన్ లో నీళ్ళు రాకపోతే ట్యాప్ తిప్పాను. ఇంతకుముందే మీరు షవర్ స్నానం చేసి, ట్యాప్ సరిచేయలేదేమో, షవర్ లోంచి నీళ్ళు పడి పూర్తిగా తడిసిపోయాను. ఏమీ అనుకోక పొడి టవల్ ఇస్తారా ... ప్లీజ్'' చలికి ఆమె స్వరం వణుకుతోంది.
వార్డ్ రోబ్ లోంచి ఓ టవల్ తీసి ఆమె చేతికిచ్చాడు హీరో. ఐదు నిముషాల్లో మళ్ళీ పిలిచింది ఆమె.
"చీర బాగా తడిసిపోయింది. ఆరడానికి టైం పడుతుంది. మీ ఆవిడ చీరగానీ ... నైటీ గానీ ...''
బీరువాలో పైనే వున్న బ్లూకలర్ నైటీ ఆమె చేతికిచ్చాడు. పదినిముషాల్లో ఆ నైటీ వేసుకుని బయటకు వచ్చింది. విడిచిన చీరను, జాకెట్ ను బాల్కనీలో వున్న తాడు మీద ఆరేసింది.
"సారీ మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టాను'' బాల్కనీలోంచి లోపలికి రాబోతూ గడప తగిలి తూలిందామె. చప్పున రెండు చేతులతో ఆమె పడకుండా పట్టుకున్నాడు హీరో. స్నానం కూడా చేసిందేమో ఆమె ఒంటిమీద నుంచి గుప్పుమంటూ మైసూర్ శాండిల్ పరిమళం. ఆమె శరీరం పూలగుత్తిలా వుంది.
ట్రాన్స్ లో వున్నదానిలా మత్తుగా కళ్ళుమూసుకుని వుంది. అప్రయత్నంగా ఆమె మెడ కింద చుంబించాడు.
"ఇదేం పని! దూరం జరగండి'' అప్పుడే స్పృహలోకి వచ్చినదానిలా హీరోని పక్కకు తోసిందామె. హీరో కళ్ళల్లో మోహపు ఎర్రటి జీరలు. అతని శరీరం భగ్గుమంటున్న జ్వాలలా వుంది.
"ప్లీజ్ కాదనకు'' ఆమెను మరింత దగ్గరగా పొడవుకున్నాడు హీరో.
"ప్లీజ్ ... నన్ను వదిలేయండి'' గింజుకుంటోందామె.
"ఎవరికీ తెలియదు ... నన్ను ఆపకు'' ఆమెను రెండు చేతులతో ఎట్టి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు. ఆమె గింజుకొంటున్నకొద్దీ అతనిలో కాంక్ష పెరిగిపోతోంది. కదలటానికి కూడా ఆమెలో శక్తి నశించింది.
అనాదిగా జరుగుతున్నట్లుగానే ఆడది మరోసారి ఓడిపోయింది ... ఒక మగాడి పశుబలం ముందు'' ఊపిరి తీసుకోడానికన్నట్లుగా క్షణం ఆగింది దేదీప్య.
హాల్లో గోడ గడియారం పన్నెండు గంటలు కొట్టింది. సుబ్బారావుకి అయోమయంగా వుంది.
"ఇప్పుడు ఈ కథంతా నాకెందుకు చెప్పావు?''
"నిజంగా మీకు అర్థం కాలేదా?''
"లేదు'' అన్నాడు సుబ్బారావు.
"ఆ కథలో హీరో మీరే కాబట్టి''
"వ్వాట్!?'' షాక్ కొట్టినట్లుగా అదిరిపడ్డాడు సుబ్బారావు.
"నువ్వంటున్నది ఏమిటి?''
"ఇది కథకాదంటున్నాను ... నెలక్రితం మనింట్లో జరిగిన ఒక సంఘటన ఇది. మీరు నానుంచి దాచింది''
"అంతా అబద్దం'' గట్టిగా అరిచాడు సుబ్బారావు.
"అరవకండి. పొద్దున్న సువర్చల మనింటికొచ్చింది''
"సువర్చల ఎవరు?''
"ఇంకా అలా అమాయకపు చక్రవర్తిలా అలా ఫోజులు పెట్టకండి. సువర్చన నాకు అంతా చెప్పింది''
"ఆవిడేదో చెప్పేస్తే, నువ్వు నమ్మేస్తావా?'' ఆవేశపడ్డాడు.
"సువర్చల చెప్పింది విన్నాక నమ్మక తప్పులేదు''
"ఏం చెప్పింది ఆవిడ?''
"నెలక్రితం నేను స్నేహితురాలి పెళ్ళికి వైజాగ్ వెళ్ళినట్లు మీరు చెప్పి వుండకపోతే దానికెలా తెలుస్తుంది? కళ్ళతో చూడకపోతే, బాత్ రూమ్ లో బకెట్లనీ, బెడ్ రూమ్ లో కర్టెన్లనీ, బెడ్ మీద పరచిన దుప్పట్లనీ ఎలా వర్ణిస్తుంది? నన్ను ఇంకా మోసం చేయాలని చూడకండి'' కోపంతో దేదీప్య మొహం ఎర్రబడి, భయం గొలిపేలా వుంది.
"మన ఇంటి విషయాలన్నీ ఆవిడ ఎలా తెలుసుకుందో నాకు తెలియదు. నువ్వు చెప్పిన కథ మన ఇంట్లో జరిగింది కాదు. ఆ కథలోని హీరోని నేను కాను'' కొంచెం విసుగ్గా అన్నాడు సుబ్బారావు.
"నేను నమ్మను ... పొద్దున్న రత్నాచల్ కి నేను మా ఊరు వెళ్ళిపోతున్నాను'' విసురుగా గోడవైపుకు తిరిగిపోయింది.
"ప్లీజ్ నా మాట విను'' మంచం మీద లేచి కూర్చుని దేదీప్య భుజంమీద చేయివేశాడు సుబ్బారావు.
ఆ చేతిని విసిరికొట్టింది దేదీప్య. "నాకు ఇంకేమీ చెప్పొద్దు''
హతాశుడయ్యాడు సుబ్బారావు. పెళ్ళయ్యాక దేదీప్యాను కోపంలో చూడటం ఇదే మొదటిసారి. అదరగొట్టేస్తోంది. అత్తగారు అన్నట్లుగా నిజంగా సత్యభామను మించిపోయిన అలక.
ఈ అలక తీరేదెలా? పెళ్లిరోజు హ్యాపీగా ఎంజాయ్ చేసేదెలా? పెళ్ళిరోజున దేదీప్య అలిగి పుట్టింటికి వెళితే తను తట్టుకోగలడా? ఆ ఊహే భరించలేనట్లుగా బుర్ర విదిలించాడు సుబ్బారావు.
ఈ రాత్రికే దేదీప్య మూడ్ మార్చాలి. అందుకు ఏం చేయాలి? ఆలోచనలో పడ్డాడు. తప్పదు ... ఆ మదనగోపాలుడిని ఆదర్శంగా తీసుకోవాలి. ఆయన చివరలో చేరిన ప్రాంతం నుంచి తను మొదలుపెడతాడు.
మంచంమీద కిందకి జరిగి .... "నేనే నిజమే చెబుతున్నాను. పెళ్ళయి రెండు సంవత్సరాలయినా నామీద నమ్మకం లేదా? నేను ఎలాంటి తప్పూ చేయలేదు. నువ్వు కోపంతో మొహం తిప్పెసుకుంటే నేను తట్టుకోలేను'' తెల్లకలువల్లా మెత్తగా వున్న ఆమె పాదాల్ని సుతిమెత్తగా ఒత్తుతూ అన్నాడు సుబ్బారావు.
దేదీప్య తన పాదాలను చీరకొంగు కిందకు లాక్కునే ప్రయత్నం చేసింది. ఆమె అరిపాదాలను చుంబించాడు సుబ్బారావు. సుబ్బారావు గరుకు మీసాలు ఆమె అరిపాదాల్లో గిలిగింతలు రేపాయి. దేదీప్య ఏదో మత్తు ఆవరిస్తోంది. చివాల్న పక్కకి తిరిగింది. ఆ వైపుకు తిరిగి పడుకుని వున్న దేదీప్య నడుము భాగంలో జాకెట్ కీ, చీరకీ మధ్యవున్న భాగాన్ని తడుముతున్నాడు సుబ్బారావు.
"నదులన్నీ కొండల్లోంచి పుడితే ఈ నదేమిటి కొండలవైపు ప్రవహిస్తోంది?'' నడుము మధ్యలోని లోతైన భాగంలో సుబ్బారావు వెళ్ళు పైనుంచి కిందవైపుకి సుతారంగా కదులుతున్నాయి.
తన్మయత్వాన్ని పళ్ళబిగువున ఆపుకుంది దేదీప్య. లైటు వెలుగులో దేదీప్య నడుము మీది ఒంపు పనసతోన నోరూరిస్తోంది.
"ఏమిటీ నా మీద కేస్ వేస్తావా?'' నిన్ను ఇంకా మీతకపోవడం అన్యాయమా? ఆ ముదతల్ని ముద్దు చేస్తూ లాలించాడు సుబ్బారావు/ దేదీప్యలో ఏదో తెలియని పులకింత.
పమిట చాటునుంచి ... సీత్రూ కర్టెన్ వెనుక గులాబీ మొగ్గలా మెరుస్తున్న నాభి ... పళ్ళెంలో పోసిన పంచదారపాకం మధ్యలో ఏర్పడిన సుడిలా.
"నిన్నేమీ తక్కువ చేయనులే'' పమిట కిందకు లాగేసి ఆ ప్రాంతాన్ని అరచేతితో నిమిరి, పెదవులకు పని కల్పించాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య ఒంట్లో సునామీ ప్రకంపనలు.
బలవంతంగా ఆమెను ఈ వైపుకు తిప్పాడు సుబ్బారావు. ఇప్పుడు దేదీప్య వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. అయితే మూసిన కళ్ళు మాత్రం తెరవలేదు. 'మాతో సవాల్ చేయగలరా?' అన్నట్లు గర్వంగా తలెత్తుకుని ఇంటిపైకప్పు కేసి చూస్తున్నాయి ఎద ఎత్తులు.
"మిమ్మల్ని ఎంత అపురూపంగా చూసుకుంటాను. మేడమ్ గారిని అలకమానమని నా తరపున మీరైనా రికమెండ్ చేయవచ్చు కదా ... నేను నిర్ధోషిని ... నన్ను నమ్మండి ... ప్రామిస్'' ప్రమాణం చేస్తున్నట్లుగా రెండు అరచేతుల్ని బోర్లించినట్లుగా యవ్వనగిరుల మీద వేశాడు సుబ్బారావు. దేదీప్య ఒంట్లోని నరనరం జివ్వుమంది.
"నన్ను చూడాలని లేదా'' పెదవులతో మూసుకుని వున్న ఆమె నయనాలను పలకరించాడు సుబ్బారావు.
"అంత పాపం నేనేం చేశాను?''
"ఎంత బతిమిలాడినా ఇలా మూసే వుంచితే, వీటిని ఇక తెల్లవారేదాకా విప్పనీయను. మూసుకుని వున్న ఆమె ఎర్రని పెదాలను, ఆమెనుంచి జవాబు ఆశించకుండా తన పెదాలతో చప్పున మూసేసాడు సుబ్బారావు. నాలుకలు రెండూమౌనభాషలో ఊసులాడుకుంటున్నాయి. సుబ్బారావు వెచ్చటి ఊపిరికి ఆమె గులాబీ చెక్కిళ్ళు మరింత అరుణిమను పులుముకున్నాయి.
ఇక ఏమాత్రం ఆగేది లేదన్నట్లుగా అతన్ని పూర్తిగా తన మీదకు లాక్కుంది దేదీప్య.
'నాకు దారేది?' అన్నట్లుగా వారిద్దరి మధ్యా తచ్చాడుతోంది కిటికీలోంచి నైట్ క్వీన్ పరిమళాన్ని మోసుకువస్తున్న చల్లగాలి. దేదీప్య కరుణించడంతో సుబ్బారావు కొత్త ఉత్సాహంతో చెలరేగిపోతున్నాడు. తన సహకారంతో అతని ఉత్సాహాన్ని రెట్టింపు చేస్తోంది దేదీప్య. తన గుండెలమీదున్న సుబ్బారావు మొహాన్ని రెండు చేతులతో పైకెత్తి, తృప్తిగా అతని నుదురు చుంబించి, మత్తుగా, మనోహరంగా నవ్వింది దేదీప్య. ఆమె మూడ్ బాగుపదిందని గుర్తించిన సుబ్బారావు క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా ... "ప్రామిస్ దేదీప్యా ... నిజంగా ఆ సువర్చల ఎవరో నాకు తెలియదు'' అన్నాడు ఆమె నెత్తిమీద చేయి వేస్తూ.
"పోనీలెండి'' అతని గొంతులోని నిజాయితీ దేదీప్యలోని ఆనందం రెట్టింపు చేసింది.
"నేను మిమ్మల్ని నమ్ముతున్నాను''
"థాంక్స్ ... దేదీప్యా'' పట్టలేని సంతోషంతో గట్టిగా దేదీప్య బుగ్గలు చుంబించాడు సుబ్బారావు.
"మెనీ హ్యాపీ రిటర్న్స్ ఆఫ్ ద డే ... ఇది మన రెండో పెళ్ళిరోజు'' హాల్లో గడియారం రెండుగంటలు కొట్టడం విని, ప్రేమగా సుబ్బారావు నుదురును మరోసారి చుబించింది దేదీప్య.
"సేమ్ టు యు ... మ్యారేజ్ డే టైంలో నీ అలక చూసి హడలిపోయాననుకో ... ఎంత భయపడ్డానో తెలుసా?'' చిన్నపిల్లాడిలా అన్నాడు సుబ్బారావు.
'నా చలిమిడిముద్ద మొగుడా ... ఇక నెలలో రెండు మూడుసార్లు ఏదో ఒక వంకన ఇలా అలుగుతూనే వుంటాను. నువ్వు ఈ రోజులాగే వెరైటీగా నా అలక తీరుస్తూవుండాలి. అలిగిన వేళనే శృంగారం అమితానందం ఇస్తుందని కథల్లో చదివాను. అనుభవించింది లేదు, నువ్వు ప్రతిదానికీ తల ఊపుతావు, అస్సలు కోపం తెప్పించవు. ఇక నాకు అలిగే ఛాన్సు ఏది? కొత్తదనం లేకుండా రోజూ ఒకలాగే సుఖపడటం కూడా కొంతకాలానికి కష్టం అనిపిస్తుందట.
అందుకే సువర్చల పేరు మీద కట్టుకథ అల్లి, లేనికోపం తెచ్చుకుని అలక నటించాను. నేను ఊహించుకున్న దానికంటే కూడా ఎంతో థ్రిల్లింగ్ గా నా అలక తీర్చి, మగధీరుడివి అయ్యావు అయ్యావు నా దృష్టిలో.
'నీ మంచితనం వల్ల మనమధ్య ప్రణయ కలహాలు వుండకపోవచ్చుగానీ నేను సృష్టించే కలహానంతర ప్రణయాలు తప్పవు. అర్థమైందా' సుబ్బారావు ఉంగరాల జుట్టును సవరిస్తూ అలా మనసులో వున్నదంతా చెప్పాలనుకుంది దేదీప్య. కానీ ఏమీ చెప్పలేదు.
సుబ్బారావుకి నిద్రవచ్చే వరకూ అతని జుట్టుని అలా ప్రేమగా సవరిస్తూనే వున్నాయి దేదీప్య చేతులు.
No comments:
Post a Comment